Drachtigheid
Wat afgelopen jaren een vanzelfsprekendheid was, was dit jaar iets minder vanzelfsprekend. We kregen de merries dit jaar erg slecht drachtig. De eerste scanronde 6 scannen waarvan 2 drachtig, de 2e scanronde 12 scannen, 12 leeg en de 3e scanronde 14 scannen 12 leeg.
Interessant, Carmen, Amalia en Noblesse waren wel vrij vlot drachtig van Arno, Rex, Gresini en Arno, maar de rest van Arno liet het afweten. De helft van de merries van derden werd wel drachtig, de andere helft niet. Bij ons 2 van Arno wel, de andere 8 niet.
De hengst zag er prima uit, heeft zijn brok, vitamines, mineraaltjes en wormenspuiten gehad, maar heeft zonder dat het te zien was, schijnbaar toch iets onder de leden.
Na spermaonderzoek en bloedonderzoek bleek dat de kans dat Arno dit jaar nog normaal zou bevruchten vrij klein was. Op eisprong en uit de hand dekkend zou het kunnen, maar er zat iets niet goed.
Uit bloedonderzoek bleken er meerdere waardes niet goed te zijn, waar hij nu voor behandeld wordt. We hopen, en gaan er van uit dat hij het volgend jaar gewoon weer doet.
Maargoed, voor nu zaten wij met het probleem dat we de wei nog vol met guste merries hebben lopen. Gelukkig sprong de Adrie Doevendans meteen bij en mochten we Gresini en Fortissimo lenen. Later in het seizoen had hij ze zelf thuis ook weer nodig, en gelukkig mochten we toen Edo van de Ponyhoeve van de familie Dibbits huren. Het is een beetje gek dat we volgend jaar van 6 verschillende hengsten veulentjes krijgen, maar ach, dat heeft ook wel weer z'n charmes.
We zijn heel blij dat ondanks dat we al wat verder in het seizoen zijn, alle merries nu wel in 1x drachtig hebben van de andere hengsten. Zo blijft de 'schade' beperkt. We zijn volgend jaar dus alleen iets later. Maar liever late veulens dan geen veulens.
Wat afgelopen jaren een vanzelfsprekendheid was, was dit jaar iets minder vanzelfsprekend. We kregen de merries dit jaar erg slecht drachtig. De eerste scanronde 6 scannen waarvan 2 drachtig, de 2e scanronde 12 scannen, 12 leeg en de 3e scanronde 14 scannen 12 leeg.
Interessant, Carmen, Amalia en Noblesse waren wel vrij vlot drachtig van Arno, Rex, Gresini en Arno, maar de rest van Arno liet het afweten. De helft van de merries van derden werd wel drachtig, de andere helft niet. Bij ons 2 van Arno wel, de andere 8 niet.
De hengst zag er prima uit, heeft zijn brok, vitamines, mineraaltjes en wormenspuiten gehad, maar heeft zonder dat het te zien was, schijnbaar toch iets onder de leden.
Na spermaonderzoek en bloedonderzoek bleek dat de kans dat Arno dit jaar nog normaal zou bevruchten vrij klein was. Op eisprong en uit de hand dekkend zou het kunnen, maar er zat iets niet goed.
Uit bloedonderzoek bleken er meerdere waardes niet goed te zijn, waar hij nu voor behandeld wordt. We hopen, en gaan er van uit dat hij het volgend jaar gewoon weer doet.
Maargoed, voor nu zaten wij met het probleem dat we de wei nog vol met guste merries hebben lopen. Gelukkig sprong de Adrie Doevendans meteen bij en mochten we Gresini en Fortissimo lenen. Later in het seizoen had hij ze zelf thuis ook weer nodig, en gelukkig mochten we toen Edo van de Ponyhoeve van de familie Dibbits huren. Het is een beetje gek dat we volgend jaar van 6 verschillende hengsten veulentjes krijgen, maar ach, dat heeft ook wel weer z'n charmes.
We zijn heel blij dat ondanks dat we al wat verder in het seizoen zijn, alle merries nu wel in 1x drachtig hebben van de andere hengsten. Zo blijft de 'schade' beperkt. We zijn volgend jaar dus alleen iets later. Maar liever late veulens dan geen veulens.
Pony's verkocht
Door de geboorte van alle veulentjes is ons aantal op 32 gekomen, en dat is och wel wat te veel. Impress stond op het lijstje om te vertrekken, en Giske is hier ook bij gekomen.
Vanaf de geboorte is Impress niet ons type. We hoopten dat dit nog bij zou rekken, maar nu ze ruim 3 is, is dit nog steeds niet gebeurd.
Giske is heel lief, en het feit dat ze uit Anna komt en ik haar van Fred als eerste Shetlander heb gekregen is prachtig.
Ze is echter voor ons te klein gebleven, het is geen Koerberg, en ze mist in de wei teveel front. Dit kun je er op een keuring best opzetten, maar die andere 364 dagen mis ik dat.
We hebben voor beide pony's een goed plekje gevonden, dus zij zullen de stal verlaten.
Door de geboorte van alle veulentjes is ons aantal op 32 gekomen, en dat is och wel wat te veel. Impress stond op het lijstje om te vertrekken, en Giske is hier ook bij gekomen.
Vanaf de geboorte is Impress niet ons type. We hoopten dat dit nog bij zou rekken, maar nu ze ruim 3 is, is dit nog steeds niet gebeurd.
Giske is heel lief, en het feit dat ze uit Anna komt en ik haar van Fred als eerste Shetlander heb gekregen is prachtig.
Ze is echter voor ons te klein gebleven, het is geen Koerberg, en ze mist in de wei teveel front. Dit kun je er op een keuring best opzetten, maar die andere 364 dagen mis ik dat.
We hebben voor beide pony's een goed plekje gevonden, dus zij zullen de stal verlaten.
Mick van de Koerberg is geboren
Wat hebben we vandaag behuild en gelachen! Als iemand ons had willen foppen had hij dat op geen betere manier kunnen doen, dan de actie van vandaag!
We kwamen vandaag bij de zwijnenwei om Giske, Empress en Debby op te halen. 2 Van hen waren vandaag uitgerekend, maar aangezien ze totaal geen uier hadden en het er nog niet op leek (en alles vet over draagt momenteel) liepen ze nog vrolijk daar. Maar toen we aan kwamen rijden zei Fred, hey, kijk, daar loopt een veulentje! Ja, dat kan natuurlijk, het loopt er gezond bij, dus fijn, en dan de vraag, bij welke merrie? Uhm, dat lijkt Gravin wel.... Het zal Empress wel zijn, de dochter van Gravin, die met bepaalde blikken heel erg op Empress lijkt.
Fred, het IS Gravin!
Ze heeft vorig jaar bij de hengst in gelopen, dus het kán. Ze stond super trots bij het hek! En het is een super klein veulentje, vandaar dat Gravin zo aanhankelijk was de laatste tijd. Alles leek op z'n plek te vallen. Fred zei dat hij nog nooit zo'n mooi veulen had gezien. Bij mij kwamen de emoties los, dan kan ze toch nog SUPERPref. worden, want daarvoor komt ze 2 punten te kort als alles mee gaat zitten, hoe gaaf dat dit ons is gegeven! De kleine leek te drinken en liep vrolijk en gezond achter moeder aan. Nee, we hadden Gravin niet gecontroleerd op drachtigheid, want de dierenarts had gezegd dat dat niet meer kon....
Het is niet te geloven!!!
Toen we weer een beetje op aarde kwamen keken we de rest van de koppel eens langs, en wat is toen zag zorgde er voor dat ik van de ene emotie in de andere schoot. Van tranen van geluk naar een slappe lach, want wat al zo onmogelijk leek was niet het geval.... Giske stond daar met een dunne buik tussen de twenters, en viel daar amper op, want wat bleek....
Giske is bevallen, en Gravin kan dan wel geen klapperende eierstokken meer hebben, tussen haar oren wilde ze gewoon moeder zijn, dus ze heeft na de geboorte het veulen van Giske ingepikt. Het heeft wel gedronken bij Giske, anders had het er nooit zo kwiek bij kunnen lopen, maar Gravin is er mee aan de wandel gegaan, en Giske kwam er niet meer aan te pas. Ze heeft al die tijd wel achter Gravin aangelopen, maar ze kreeg haar veulen niet terug.
Wij moesten dus uit een stuk van 4 hectare Gravin op afstand zien te houden, Giske zien te pakken, en het veulen mee zien te krijgen. Dat viel nog niet mee met een dominante oma, 8 wijsneusjes van jeugd er bij in, en een biologische moeder die doodop, en flink afgepeigerd was. Uiteindelijk stond alles op de trailer, en Empress mocht ook nog mee. Debby komt de volgende rit wel.
We hebben Giske met haar kleine zoon maar op stal gezet, zodat moeder aan haar kind kan wennen, en het veulen leert welke moeder hij moet hebben. Ze waren beiden compleet gedesoriënteerd.
We noemen het veulen Mick, omdat ik een lieve collega heb die een stil geboren zoon heeft gekregen met deze naam.
Om haar zoon levend te houden vernoemen wij een hengstveulen naar Mick Gerritsen.
Mick van de Koerberg
m. Giske van 't Broekland
v. Arno van de Bloemhof
Wat hebben we vandaag behuild en gelachen! Als iemand ons had willen foppen had hij dat op geen betere manier kunnen doen, dan de actie van vandaag!
We kwamen vandaag bij de zwijnenwei om Giske, Empress en Debby op te halen. 2 Van hen waren vandaag uitgerekend, maar aangezien ze totaal geen uier hadden en het er nog niet op leek (en alles vet over draagt momenteel) liepen ze nog vrolijk daar. Maar toen we aan kwamen rijden zei Fred, hey, kijk, daar loopt een veulentje! Ja, dat kan natuurlijk, het loopt er gezond bij, dus fijn, en dan de vraag, bij welke merrie? Uhm, dat lijkt Gravin wel.... Het zal Empress wel zijn, de dochter van Gravin, die met bepaalde blikken heel erg op Empress lijkt.
Fred, het IS Gravin!
Ze heeft vorig jaar bij de hengst in gelopen, dus het kán. Ze stond super trots bij het hek! En het is een super klein veulentje, vandaar dat Gravin zo aanhankelijk was de laatste tijd. Alles leek op z'n plek te vallen. Fred zei dat hij nog nooit zo'n mooi veulen had gezien. Bij mij kwamen de emoties los, dan kan ze toch nog SUPERPref. worden, want daarvoor komt ze 2 punten te kort als alles mee gaat zitten, hoe gaaf dat dit ons is gegeven! De kleine leek te drinken en liep vrolijk en gezond achter moeder aan. Nee, we hadden Gravin niet gecontroleerd op drachtigheid, want de dierenarts had gezegd dat dat niet meer kon....
Het is niet te geloven!!!
Toen we weer een beetje op aarde kwamen keken we de rest van de koppel eens langs, en wat is toen zag zorgde er voor dat ik van de ene emotie in de andere schoot. Van tranen van geluk naar een slappe lach, want wat al zo onmogelijk leek was niet het geval.... Giske stond daar met een dunne buik tussen de twenters, en viel daar amper op, want wat bleek....
Giske is bevallen, en Gravin kan dan wel geen klapperende eierstokken meer hebben, tussen haar oren wilde ze gewoon moeder zijn, dus ze heeft na de geboorte het veulen van Giske ingepikt. Het heeft wel gedronken bij Giske, anders had het er nooit zo kwiek bij kunnen lopen, maar Gravin is er mee aan de wandel gegaan, en Giske kwam er niet meer aan te pas. Ze heeft al die tijd wel achter Gravin aangelopen, maar ze kreeg haar veulen niet terug.
Wij moesten dus uit een stuk van 4 hectare Gravin op afstand zien te houden, Giske zien te pakken, en het veulen mee zien te krijgen. Dat viel nog niet mee met een dominante oma, 8 wijsneusjes van jeugd er bij in, en een biologische moeder die doodop, en flink afgepeigerd was. Uiteindelijk stond alles op de trailer, en Empress mocht ook nog mee. Debby komt de volgende rit wel.
We hebben Giske met haar kleine zoon maar op stal gezet, zodat moeder aan haar kind kan wennen, en het veulen leert welke moeder hij moet hebben. Ze waren beiden compleet gedesoriënteerd.
We noemen het veulen Mick, omdat ik een lieve collega heb die een stil geboren zoon heeft gekregen met deze naam.
Om haar zoon levend te houden vernoemen wij een hengstveulen naar Mick Gerritsen.
Mick van de Koerberg
m. Giske van 't Broekland
v. Arno van de Bloemhof
Magnifiek van de Koerberg is geboren
Gisteren had Calgary ook al de singel om gehad, omdat ze zich raar gedroeg en ik vond dat haar uier erg hard was geworden de laatste 48 uur. Ze is ondertussen al 3 weken over tijd, en het zal nu toch wel een keer gaan komen.
We vielen rond 23 uur in slaap en om 00.15 ging het alarm. Calgary heeft ons vorig jaar flink wat keren voor niks uit ons bed gejaagd, maar dit keer was het in 1x serieus!
Netjes 2 pootjes en een hoofd, ze lag alleen wat strak tegen de draad aan, en het was een groot veulen, maar het kwam er goed af. De nageboorte kwam ook snel, dus een bevalling uit het boekje, op dat hars na, wat er niet geweest is, maar blij dat het goed verlopen is, en dat was weer een levend veulen bij Calgary hebben. Na die 2 dode veulens aan het begin blijft dat bij haar toch extra spannend, ondanks dat dat nu geen invloed meer heeft natuurlijk. Omdat het zo'n sjieke dame is, met flink wat uitstraling en ego noemen we haar Magnifiek.
Magnifiek van de Koerberg
m. Calgary van de Koerberg
v. Arno van de Bloemhof
Gisteren had Calgary ook al de singel om gehad, omdat ze zich raar gedroeg en ik vond dat haar uier erg hard was geworden de laatste 48 uur. Ze is ondertussen al 3 weken over tijd, en het zal nu toch wel een keer gaan komen.
We vielen rond 23 uur in slaap en om 00.15 ging het alarm. Calgary heeft ons vorig jaar flink wat keren voor niks uit ons bed gejaagd, maar dit keer was het in 1x serieus!
Netjes 2 pootjes en een hoofd, ze lag alleen wat strak tegen de draad aan, en het was een groot veulen, maar het kwam er goed af. De nageboorte kwam ook snel, dus een bevalling uit het boekje, op dat hars na, wat er niet geweest is, maar blij dat het goed verlopen is, en dat was weer een levend veulen bij Calgary hebben. Na die 2 dode veulens aan het begin blijft dat bij haar toch extra spannend, ondanks dat dat nu geen invloed meer heeft natuurlijk. Omdat het zo'n sjieke dame is, met flink wat uitstraling en ego noemen we haar Magnifiek.
Magnifiek van de Koerberg
m. Calgary van de Koerberg
v. Arno van de Bloemhof
Manno van de Koerberg is geboren!
Vrijdagnacht had Calgary de singel op, want ze gedroeg zich zo vreemd, en ik kom zaterdagochtend in de wei, en ik zag dat Amalia er anders uit zag dan normaal, het vlees op haar rug leek weg, haar buik leek lager te hangen, en haar kont was ingezakt. Ik keek naar haar uier en daar hing serieuze hars. Grappig, ken je merries ;)
We wilden vandaag naar Doornspijk gaan, want daar was een tuigpaardenconcours. Ach, het zal wel niet direct komen, de meeste veulens komen 's nachts. Ik had de buurvrouw gevraagd, en die ging om 15 uur kijken. Ik kreeg een foto van het uier, en zat daar toen toch niet al te lekker meer. We zijn rond 16 uur naar huis gekomen, en na water te hebben gegeven bij de zwijnenwei kwamen we thuis aan en was het serieuze hars, dikke druppels, benen nat. Dit ging niet lang meer duren. Fred stelde voor om nog even te gaan bekappen in Epe, 2 ponytjes. Ach, dat moest toch kunnen. Ik had Amalia net gepoetst, en er was immers verder niks aan haar te merken. Na het bekappen komen we thuis aan rijden en ik zie Amalia zeiknat in de wei liggen en de potenblaas was er al uit. Ik rende snel de wei in en Fred pakte de tas, en mijn telefoon die binnen aan de oplader lag. Weer 1 pootje en een hoofd. Ligt er dit jaar dan niks goed? Fred kreeg meer zelfvertrouwen en heeft het 2e pootje er bij gezocht. Daarna hebben we haar geholpen om deze knoeperd er uit te krijgen. De halve buurt stond aan het hek, dus we hadden veel bekijks. Het was ook pas 21 uur.
Onze eerste hengst is geboren, een flinke, en hij maakt het goed. We noemen hem Manno, omdat we die naam op ons lijstje hadden staan, en we deze dag bij de tuigpaarden zijn geweest. Hopelijk wordt het net zo'n topper als de grote Manno!
Manno van de Koerberg
m. Amalia van de Koerberg
v. Arno van de Bloemhof
Vrijdagnacht had Calgary de singel op, want ze gedroeg zich zo vreemd, en ik kom zaterdagochtend in de wei, en ik zag dat Amalia er anders uit zag dan normaal, het vlees op haar rug leek weg, haar buik leek lager te hangen, en haar kont was ingezakt. Ik keek naar haar uier en daar hing serieuze hars. Grappig, ken je merries ;)
We wilden vandaag naar Doornspijk gaan, want daar was een tuigpaardenconcours. Ach, het zal wel niet direct komen, de meeste veulens komen 's nachts. Ik had de buurvrouw gevraagd, en die ging om 15 uur kijken. Ik kreeg een foto van het uier, en zat daar toen toch niet al te lekker meer. We zijn rond 16 uur naar huis gekomen, en na water te hebben gegeven bij de zwijnenwei kwamen we thuis aan en was het serieuze hars, dikke druppels, benen nat. Dit ging niet lang meer duren. Fred stelde voor om nog even te gaan bekappen in Epe, 2 ponytjes. Ach, dat moest toch kunnen. Ik had Amalia net gepoetst, en er was immers verder niks aan haar te merken. Na het bekappen komen we thuis aan rijden en ik zie Amalia zeiknat in de wei liggen en de potenblaas was er al uit. Ik rende snel de wei in en Fred pakte de tas, en mijn telefoon die binnen aan de oplader lag. Weer 1 pootje en een hoofd. Ligt er dit jaar dan niks goed? Fred kreeg meer zelfvertrouwen en heeft het 2e pootje er bij gezocht. Daarna hebben we haar geholpen om deze knoeperd er uit te krijgen. De halve buurt stond aan het hek, dus we hadden veel bekijks. Het was ook pas 21 uur.
Onze eerste hengst is geboren, een flinke, en hij maakt het goed. We noemen hem Manno, omdat we die naam op ons lijstje hadden staan, en we deze dag bij de tuigpaarden zijn geweest. Hopelijk wordt het net zo'n topper als de grote Manno!
Manno van de Koerberg
m. Amalia van de Koerberg
v. Arno van de Bloemhof
Maaike van de Koerberg is geboren
Hemelvaartsdag, ik lig in bed en slaap nog en hoor autodeuren. Ik hoor een claxon, ik hoor weer autodeuren. Deze geluiden zijn bij ons aan het kanaal niet heel logisch. Nu is het zo dat wij geen deurbel hebben, dus ik keek op mijn telefoon om te kijken hoe laat het was. Het was 6.55 en de buurvrouw had mij 1 minuut geleden gebeld. Dit deed ze vast niet om te vragen of ze op de koffie mocht komen, dus ik sprint mijn bed uit en vlieg naar de wei. Ondertussen bel ik haar en zeg dat ik buiten ben, en bedankt voor het wekken.
Ik zie inderdaad een merrie liggen met een potenblaas eruit. Ik ben dus op tijd. Het leek me wel een gaaf verhaal om Fred straks wakker te maken en te zeggen: Ik heb geholpen bij de verlossing en we hebben een veulen ;)
Maar ik zag alleen een hoofd. Zachtjes gevoeld, en geen poten te bekennen. Ik vlieg naar binnen om Fred te roepen en onderweg bel ik de dierenarts. Ik roep naar Fred, kom snel, een veulentje, maar we hebben alleen een hoofd, dierenarts is onderweg!
2 Tellen later was Fred buiten, en vroeg hoe ik wist dat een merrie ging bevallen. Dat vertel ik je zo, eerst stappen en ik zelf even op adem komen. Toen we aan het stappen waren besefte ik pas dat ik nog geen idee had welke merrie ik aan het touw had. Het kon Amalia, Babe of Calgary zijn, maar door het zweten en het wilde kapsel en mijn eigen stress had ik eigenlijk geen idee. Ik keek om me heen en zag Calgary en Amalia lopen. Shit, dan is het weer gedoe met Babe!
Ik vertel Fred het verhaal over de buurvrouw en mijn handelen. De dierenarts was onderweg, maar wat duurt wachten lang. Alleen een hoofd is natuurlijk echt niet goed! Na de bevalling van Havanna voelde Fred zich wat zekerder en vond dat dit voor Babe geen doen meer was. Ze wilde echt niet meer stappen en Fred ging maar weer eens kijken hoever hij zelf kon komen. Het hoofdje moest terug, dat was zeker. Het ene pootje was relatief makkelijk te vinden, maar die 2e was even zoeken. Fred zei me dat als de merrie wilde gaan liggen dat dat mocht, dus ik vroeg vol verbazing, is het je gelukt dan? En voor ik een antwoord kreeg hoofde ik een flats geluid en lag er een veulen op de grond.
En tot mijn verbazing was het geen bruin veulen. Dan ging mijn theorie niet op, maargoed, ik was allang blij dat het leefde en het goed maakte. Toen we het staartje optilden maakte de kleur al helemaal niet meer uit, want het was een merrietje. Babe's veulens krijgen altijd Friese namen, dus ik besloot dat deze sjieke dame dan dus Maaike moest heten. Ik heb mijn zus gebeld om toestemming te vragen om haar naam te gebruiken, en dat mocht.
Toen iedereen een beetje was bekomen van deze intensieve ochtend kwam de dierenarts aanrijden.
Ik heb de buurvrouw gebeld en haar bedankt, want alleen had Babe dit niet gered. Het is een super sjieke dame en we zijn heel blij met dit 2e hummeltje!
Maaike van de Koerberg
m. Babe van de Koerberg
v. Empire van de Bosrand
Hemelvaartsdag, ik lig in bed en slaap nog en hoor autodeuren. Ik hoor een claxon, ik hoor weer autodeuren. Deze geluiden zijn bij ons aan het kanaal niet heel logisch. Nu is het zo dat wij geen deurbel hebben, dus ik keek op mijn telefoon om te kijken hoe laat het was. Het was 6.55 en de buurvrouw had mij 1 minuut geleden gebeld. Dit deed ze vast niet om te vragen of ze op de koffie mocht komen, dus ik sprint mijn bed uit en vlieg naar de wei. Ondertussen bel ik haar en zeg dat ik buiten ben, en bedankt voor het wekken.
Ik zie inderdaad een merrie liggen met een potenblaas eruit. Ik ben dus op tijd. Het leek me wel een gaaf verhaal om Fred straks wakker te maken en te zeggen: Ik heb geholpen bij de verlossing en we hebben een veulen ;)
Maar ik zag alleen een hoofd. Zachtjes gevoeld, en geen poten te bekennen. Ik vlieg naar binnen om Fred te roepen en onderweg bel ik de dierenarts. Ik roep naar Fred, kom snel, een veulentje, maar we hebben alleen een hoofd, dierenarts is onderweg!
2 Tellen later was Fred buiten, en vroeg hoe ik wist dat een merrie ging bevallen. Dat vertel ik je zo, eerst stappen en ik zelf even op adem komen. Toen we aan het stappen waren besefte ik pas dat ik nog geen idee had welke merrie ik aan het touw had. Het kon Amalia, Babe of Calgary zijn, maar door het zweten en het wilde kapsel en mijn eigen stress had ik eigenlijk geen idee. Ik keek om me heen en zag Calgary en Amalia lopen. Shit, dan is het weer gedoe met Babe!
Ik vertel Fred het verhaal over de buurvrouw en mijn handelen. De dierenarts was onderweg, maar wat duurt wachten lang. Alleen een hoofd is natuurlijk echt niet goed! Na de bevalling van Havanna voelde Fred zich wat zekerder en vond dat dit voor Babe geen doen meer was. Ze wilde echt niet meer stappen en Fred ging maar weer eens kijken hoever hij zelf kon komen. Het hoofdje moest terug, dat was zeker. Het ene pootje was relatief makkelijk te vinden, maar die 2e was even zoeken. Fred zei me dat als de merrie wilde gaan liggen dat dat mocht, dus ik vroeg vol verbazing, is het je gelukt dan? En voor ik een antwoord kreeg hoofde ik een flats geluid en lag er een veulen op de grond.
En tot mijn verbazing was het geen bruin veulen. Dan ging mijn theorie niet op, maargoed, ik was allang blij dat het leefde en het goed maakte. Toen we het staartje optilden maakte de kleur al helemaal niet meer uit, want het was een merrietje. Babe's veulens krijgen altijd Friese namen, dus ik besloot dat deze sjieke dame dan dus Maaike moest heten. Ik heb mijn zus gebeld om toestemming te vragen om haar naam te gebruiken, en dat mocht.
Toen iedereen een beetje was bekomen van deze intensieve ochtend kwam de dierenarts aanrijden.
Ik heb de buurvrouw gebeld en haar bedankt, want alleen had Babe dit niet gered. Het is een super sjieke dame en we zijn heel blij met dit 2e hummeltje!
Maaike van de Koerberg
m. Babe van de Koerberg
v. Empire van de Bosrand
Minoes van de Koerberg is geboren.
Havanna was 18 april uitgerekend en ze liep al 1,5e week met hars. 5 Mei had ze 's morgens wel wat meer hars en in de loop van de dag werd het nog meer. 's Avonds rond 19 uur rende ze bokkend door de wei en beukte ze tegen de andere merries aan. Voor haar heel vreemd gedrag. Hierdoor wisten we zeker dat ze vannacht de singel om zou krijgen. Toen de visite weg was en ik naar achter liep om de waterbakken te vullen zag ik dat ze al onder de lantaarnpaal lag. Dus ik ren er heen en riep Fred de tas te halen en naar de wei te komen. We waren er vroeg bij. Ze perste zich suf, maar er was nog niks te zien. Haar banden waren ook nog heel strak, dus we voorzagen al wat problemen. Toen na 10 minuten persen nog niks te zien was hebben we de dierenarts gebeld. Net op dat moment kwam de potenblaas, dus toch maar opgehangen (ik had toch nog zo'n stom bandje). Ook nu perste ze zich een hoedje, maar zat er absoluut geen schot in. Toch maar de dierenarts weer gebeld en nu ook iemand gesproken en gevraagd of hij wilde komen. Maar toen na heel veel moeite 10 cm pootjes en een neusje te voorschijn kwamen zag Fred dat het tongetje al helemaal paars was, en ook het tandvlees had zuurstofgebrek. Het moest er nu snel af. Dus we hebben met 3 man het veulen er zo spoedig mogelijk afgehaald. Dit ging wel met respect voor de merrie en op de weeën, maar wel iets ruiger dan ik gewend was. Toen het er af was de dierenarts gebeld dat het er al uit was. De eerste 3 dagen had ze echt nog nodig om te bekomen van de bevalling. Ze had rood doorlopen oogjes, omdat alle adertjes in haar oogjes waren geknapt, en ze dronk heel vaak 3 kleine slokjes en ging dan weer liggen. De warmte in de wei deed haar ook geen goed, dus we hebben haar na 1 dag toch maar in de koele stenen stal gedaan, zodat ze de tijd kreeg om bij te komen.
Vandaag (na 3 dagen) heb ik haar voor het eerst zien huppelen in haar stal, en drinkt ze echt door, grote slokken, en ook meer dan 3 slokjes.
Havanna is een geboren moeder. Wat is dat een verschrikkelijk lief dier, voor haar kind en voor ons. Enorm blij dat het veulen nu goed aanslaat, en dat het goed gaat met Havanna.
Minoes van de Koerberg
m. Havanna van de Koerberg
v. Arno van de Bloemhof
Havanna was 18 april uitgerekend en ze liep al 1,5e week met hars. 5 Mei had ze 's morgens wel wat meer hars en in de loop van de dag werd het nog meer. 's Avonds rond 19 uur rende ze bokkend door de wei en beukte ze tegen de andere merries aan. Voor haar heel vreemd gedrag. Hierdoor wisten we zeker dat ze vannacht de singel om zou krijgen. Toen de visite weg was en ik naar achter liep om de waterbakken te vullen zag ik dat ze al onder de lantaarnpaal lag. Dus ik ren er heen en riep Fred de tas te halen en naar de wei te komen. We waren er vroeg bij. Ze perste zich suf, maar er was nog niks te zien. Haar banden waren ook nog heel strak, dus we voorzagen al wat problemen. Toen na 10 minuten persen nog niks te zien was hebben we de dierenarts gebeld. Net op dat moment kwam de potenblaas, dus toch maar opgehangen (ik had toch nog zo'n stom bandje). Ook nu perste ze zich een hoedje, maar zat er absoluut geen schot in. Toch maar de dierenarts weer gebeld en nu ook iemand gesproken en gevraagd of hij wilde komen. Maar toen na heel veel moeite 10 cm pootjes en een neusje te voorschijn kwamen zag Fred dat het tongetje al helemaal paars was, en ook het tandvlees had zuurstofgebrek. Het moest er nu snel af. Dus we hebben met 3 man het veulen er zo spoedig mogelijk afgehaald. Dit ging wel met respect voor de merrie en op de weeën, maar wel iets ruiger dan ik gewend was. Toen het er af was de dierenarts gebeld dat het er al uit was. De eerste 3 dagen had ze echt nog nodig om te bekomen van de bevalling. Ze had rood doorlopen oogjes, omdat alle adertjes in haar oogjes waren geknapt, en ze dronk heel vaak 3 kleine slokjes en ging dan weer liggen. De warmte in de wei deed haar ook geen goed, dus we hebben haar na 1 dag toch maar in de koele stenen stal gedaan, zodat ze de tijd kreeg om bij te komen.
Vandaag (na 3 dagen) heb ik haar voor het eerst zien huppelen in haar stal, en drinkt ze echt door, grote slokken, en ook meer dan 3 slokjes.
Havanna is een geboren moeder. Wat is dat een verschrikkelijk lief dier, voor haar kind en voor ons. Enorm blij dat het veulen nu goed aanslaat, en dat het goed gaat met Havanna.
Minoes van de Koerberg
m. Havanna van de Koerberg
v. Arno van de Bloemhof
Stamboekopname
Afgelopen zaterdag zijn we naar Klarenbeek geweest voor onze stamboekopname. Hier hadden we 3 merries voor: Interessant, Jasmijn en Impress.
Impress mocht als eerste en ze liet zich goed zien en meneer Lanting gaf aan dat hij nog geen pony had gezien met zo'n krachtige draf. Alle jaren heeft Impress is de middenmaat meegedraaid, en ze is ook echt een 'kleintje' om te zien. Maar vandaag werd ze ineens op 100 cm gemeten. Dat was erg balen. Meneer Lanting gaf ook aan dat het qua modelletje echt een middenmater is, maar ze had een hoge schoft, dus hij kon er echt niks anders van maken. Ze kreeg 75-80. Dus dat is netjes, maar het is balen dat ze voortaan tegen de kasten van merries zal moeten, terwijl ze dat zelf absoluut niet is.
Daarna was Jasmijn aan de beurt, zij kan gigantisch draven, maar op zo'n kort stukje kon ze niet laten zien wat ze echt in zich heft, maar toch kreeg ze 75-80. Ze was nog wat groen voor een 3 jarige, en dat klopt. Haar moeder was pas echt rijp toen ze 5 was, dus bij Jasmijn was dat te verwachten.
Ons grootste trots mocht als laatste. Interessant, geboren in de sloot. Ze draafde lekker in de rondte, en qua type is het echt mijn pony. Ze keek mooi van zich af en kreeg 80-80.
Beide grote merries zijn 103 cm, dus dat is prima.
Jasmijn Interessant Impress
Afgelopen zaterdag zijn we naar Klarenbeek geweest voor onze stamboekopname. Hier hadden we 3 merries voor: Interessant, Jasmijn en Impress.
Impress mocht als eerste en ze liet zich goed zien en meneer Lanting gaf aan dat hij nog geen pony had gezien met zo'n krachtige draf. Alle jaren heeft Impress is de middenmaat meegedraaid, en ze is ook echt een 'kleintje' om te zien. Maar vandaag werd ze ineens op 100 cm gemeten. Dat was erg balen. Meneer Lanting gaf ook aan dat het qua modelletje echt een middenmater is, maar ze had een hoge schoft, dus hij kon er echt niks anders van maken. Ze kreeg 75-80. Dus dat is netjes, maar het is balen dat ze voortaan tegen de kasten van merries zal moeten, terwijl ze dat zelf absoluut niet is.
Daarna was Jasmijn aan de beurt, zij kan gigantisch draven, maar op zo'n kort stukje kon ze niet laten zien wat ze echt in zich heft, maar toch kreeg ze 75-80. Ze was nog wat groen voor een 3 jarige, en dat klopt. Haar moeder was pas echt rijp toen ze 5 was, dus bij Jasmijn was dat te verwachten.
Ons grootste trots mocht als laatste. Interessant, geboren in de sloot. Ze draafde lekker in de rondte, en qua type is het echt mijn pony. Ze keek mooi van zich af en kreeg 80-80.
Beide grote merries zijn 103 cm, dus dat is prima.
Jasmijn Interessant Impress
update 18 februari 2018
Ondertussen is het al een poosje 2018. De winter is over de helft, en de merries worden dik. We hebben weinig schokkends beleefd en leven weer naar het actieve voorjaar toe. We hebben sinds kort een hondje, waar we heel erg blij mee zijn. Arno loopt thuis lekker in de wei bij Gravin in, die door de komst van Arno acuut weer hengstig werd :D
Noblesse was deze winter niet zo blij. Ze is een poosje kreupel geweest, werd erg dun op haar rug en loopt er nu echt als een oudje bij. Ze is vorig jaar drachtig gescand, maar we weten wel zeker dat ze heeft verworpen. Gravin heeft de grootste praatjes, en heeft het ondanks haar leeftijd van bijna 26 nergens over. Maar dochter Noblesse is echt oud, en eigenlijk een beetje op... Ze loopt nog in de grasweides, en zolang het kan blijft ze nog lopen, maar het lijkt erop dat haar tijd als fokmerrie er op zit.
Hevita hebben we heel laat gedekt, maar laat nu als een gek haar haar los. We vermoeden echt wel dat ze drachtig is, en zodra de dierenarts hier de eerste scanronde doet, zullen we haar ook controleren. Maar ze vermaakt zich prima, past heel goed in de koppel, en is heel lief voor ons en de zwarte dames.
Amalia, Babe, Calgary, Empress, Giske en Havanna doen het prima, groeien goed, en worden dikke dames. Carmen is gust, maar doet het ook goed. Ze komt in goede conditie de winter uit, totaal niet bevangen oid, dus kan mooi vroeg bij Arno in. Debby haar behang begint weer een beetje aan te groeien, en het wordt weer een beetje een waardige Shetlandpony. Het was wel een heel armoeiig gezicht. Bonne Femme begint zich echt als een kast van een pony te ontwikkelen. Wat een crack van een dier. Ze is alleen zo verschrikkelijk schuw en bang. Maar qua type is dit echt een plaatje van een pony. We zijn heel benieuwd naar haar veulen. En we zijn blij dat we haar als projectje hebben gekocht.
Vandaag zijn we bij de veulens van vorig jaar wezen kijken. Die zijn qua hoogte niet veel gegroeid en zullen middenmaters blijven, maar daar is ze hebben zich flink ontwikkeld! Leuk om te zien dat ze het zo goed doen! Ook het late veulen van Carmen krijgt nu echt model! Benieuwd wat er straks onder dat dikke pak haar uit komt.
De jeugd doet het ook erg goed. We hebben 3 I/J tjes, en 5 K tjes. We zijn erg te spreken over de 7 stefjes! 2 Van hen mogen naar de stamboekopname, en we zijn erg benieuwd hoe deze jongedames zich laten zien dit jaar. Zij zullen onder Empire gaan, zodat we geen merries met veulens weg hoeven te brengen. De bijna 3 jarige Nelantines blijft een 'andere' pony dan de rest. We weten nog steeds niet wat we er van moeten vinden. Op papier is het misschien wel onze beste, maar als daar na de S.O. en de P.K. een 2e premie op zit, en een veulen er in, dan mag ze waarschijnlijk gaan.
We hebben een stuk kleigrond kunnen huren en hier zullen de opfokhengstjes heen gaan, zodat ze de laatste groeispurt deze zomer kunnen maken en zich goed kunnen ontwikkelen.
Verder kijken we uit naar de eerste veulentjes, en hopen dat alles dit seizoen weer goed mag gaan.
Ondertussen is het al een poosje 2018. De winter is over de helft, en de merries worden dik. We hebben weinig schokkends beleefd en leven weer naar het actieve voorjaar toe. We hebben sinds kort een hondje, waar we heel erg blij mee zijn. Arno loopt thuis lekker in de wei bij Gravin in, die door de komst van Arno acuut weer hengstig werd :D
Noblesse was deze winter niet zo blij. Ze is een poosje kreupel geweest, werd erg dun op haar rug en loopt er nu echt als een oudje bij. Ze is vorig jaar drachtig gescand, maar we weten wel zeker dat ze heeft verworpen. Gravin heeft de grootste praatjes, en heeft het ondanks haar leeftijd van bijna 26 nergens over. Maar dochter Noblesse is echt oud, en eigenlijk een beetje op... Ze loopt nog in de grasweides, en zolang het kan blijft ze nog lopen, maar het lijkt erop dat haar tijd als fokmerrie er op zit.
Hevita hebben we heel laat gedekt, maar laat nu als een gek haar haar los. We vermoeden echt wel dat ze drachtig is, en zodra de dierenarts hier de eerste scanronde doet, zullen we haar ook controleren. Maar ze vermaakt zich prima, past heel goed in de koppel, en is heel lief voor ons en de zwarte dames.
Amalia, Babe, Calgary, Empress, Giske en Havanna doen het prima, groeien goed, en worden dikke dames. Carmen is gust, maar doet het ook goed. Ze komt in goede conditie de winter uit, totaal niet bevangen oid, dus kan mooi vroeg bij Arno in. Debby haar behang begint weer een beetje aan te groeien, en het wordt weer een beetje een waardige Shetlandpony. Het was wel een heel armoeiig gezicht. Bonne Femme begint zich echt als een kast van een pony te ontwikkelen. Wat een crack van een dier. Ze is alleen zo verschrikkelijk schuw en bang. Maar qua type is dit echt een plaatje van een pony. We zijn heel benieuwd naar haar veulen. En we zijn blij dat we haar als projectje hebben gekocht.
Vandaag zijn we bij de veulens van vorig jaar wezen kijken. Die zijn qua hoogte niet veel gegroeid en zullen middenmaters blijven, maar daar is ze hebben zich flink ontwikkeld! Leuk om te zien dat ze het zo goed doen! Ook het late veulen van Carmen krijgt nu echt model! Benieuwd wat er straks onder dat dikke pak haar uit komt.
De jeugd doet het ook erg goed. We hebben 3 I/J tjes, en 5 K tjes. We zijn erg te spreken over de 7 stefjes! 2 Van hen mogen naar de stamboekopname, en we zijn erg benieuwd hoe deze jongedames zich laten zien dit jaar. Zij zullen onder Empire gaan, zodat we geen merries met veulens weg hoeven te brengen. De bijna 3 jarige Nelantines blijft een 'andere' pony dan de rest. We weten nog steeds niet wat we er van moeten vinden. Op papier is het misschien wel onze beste, maar als daar na de S.O. en de P.K. een 2e premie op zit, en een veulen er in, dan mag ze waarschijnlijk gaan.
We hebben een stuk kleigrond kunnen huren en hier zullen de opfokhengstjes heen gaan, zodat ze de laatste groeispurt deze zomer kunnen maken en zich goed kunnen ontwikkelen.
Verder kijken we uit naar de eerste veulentjes, en hopen dat alles dit seizoen weer goed mag gaan.